[Orpg] Jacintha & Tessa

Merel :
Ik omhelsde haar.
"u bent een pracht moeder."
ze keek me met een glimlach aan.

Olivia Elaine Newton

'' Ik ben het helemaal eens met Merel '' zeg ik dan met een glimlach.
Ze dept nog even haar laatste tranen weg en kijkt ons dan naar Merel en mij met een glimlach.

Merel :
Ze stond op en gaf ons beide een stevige knuffel.
"De heren boffen maar met jullie."
Ik glimlachte "We doen ons best."
Ik deed even een blik naar het raam.
Ik wou altijd weten hoe het buiten was.

Olivia Elaine Newton

Ik glimlach eventjes om wat de koningin zei " helaas moet ik jullie nu even verlaten, ik moet nog wat regelen " zegt ze dan.
Uiteindelijk loopt ze weg.
Opeens bedacht ik me dat ik ook een druk leven zou gaan krijgen, maar ik had er alles voor over om bij Edward te zijn.
Er word op de deur geklopt " wie is daar ? " vraag ik dan.
" De grote boze wolf " hoor ik Edward dan zeggen.
Ik lach even zachtjes " nee sorry u mag niet binnen komen, straks eet u me op " antwoord ik dan op hem.
Uiteindelijk doet Edward toch de deur open, hij staat er samen met Ivon.
Ik richt mijn blik even naar Ivon " en u bent dan zeker roodkapje ? " zeg ik dan.
Als ik het gezicht van Ivon zie moet ik eventjes lachen.
Ze stappen naar binnen toe Merel en Ivon zouden alvast eventjes wat gaan regelen.
Ik blijf alleen achter met Edward, ik kijk hem eventjes aan met een glimlach.
Hij zet een paar stappen en buigt zich dan naar me toe, hij drukt zijn lippen op de mijne.
Eventjes stop ik " u gaat me toch niet opeten ? " zeg ik dan.
Edward glimlacht even " met huid en haar " antwoord hij dan.
Ik lach eventjes en Edward drukt dan alweer zijn lippen op de mijne.
Hij legt zijn handen weer op mijn heupen, voorzichtig verplaats ik mijn handen naar zijn borstkas.
Ik voel zijn verhoogde hartslag " Olivia zullen we zo even gaan wandellen ? " zegt Edward dan even, hij drukt zijn lippen weer op de mijne.
" Hmm ? " is het enigste wat ik uit weet te brengen, opeens merk ik op dat ik aan het spelen ben met het bovenste knoopje van de blouse van Edward.
Edward geeft me even een kus op mijn schouder, ik sluit mijn ogen.
Ik sta op het punt om het knoopje van de blouse van Edward los te maken als er een dienstmeid binnenkomt.
Zo snel als ik kan ga ik normaal staan " stoor ik ? " vraagt ze dan.
Ik glimlach en schud mijn hoofd " nee hoor, we wouden net gaan wandellen " zeg ik dan met een wat rood hoofd.
Ik pak Edward zijn hand vast en loop met hem de kamer uit, we gaan naar buiten toe.
Edward lacht eventjes, ik moet ook een beetje lachen.
Opeens zag ik dat het bovenste knoopje toch los was gegaan.
Ik loop naar Edward toe en doe het knoopje dicht, ik kijk even omhoog, hij kijkt me aan in mijn ogen.
Hij drukt zijn lippen weer even op de mijne " Prins Edward ?! " klinkt er opeens.
Edward begint te lachen en pakt mijn hand vast, hij rent het bos met me in.
Ik begin ook te lachen, Edward kijkt me weer aan.
Zachtjes duwt hij me wat tegen een boom aan, hij geeft me een kus in mijn nek.
Ik sluit mijn ogen weer eventjes " ik houd van je Olivia " zegt Edward dan.
Hij geeft me een kus op mijn schouder " ik houd ook van jou " antwoord ik dan zacht.
" Prins Edward ?! " klonk er nu harder.
" Edward misschien moet je maar even gaan .. Straks is het een noodgeval " zeg ik dan tegen hem.
Hij stopt en knikt, hij geeft me nog even een kus op mijn wang en doet mijn haar goed.
We lopen hand in hand het bos uit, al snel komt er een lakei aangerend.
" Er zijn een aantal spullen voor u per post gekomen " zegt de lakei dan.
" leg het maar op mijn kantoor " antwoord Edward dan, de lakei knikt en loopt weer weg.
" We worden wel elke keer gestoord " zegt Edward dan, ik giechel eventjes.
Edward kijkt me eventjes met een glimlach aan " ik kan niet wachten tot jij mijn vrouw bent .. " zegt Edward dan.
Ik glimlach terug " ik kan ook niet wachten.
We lopen even de tuin in en we gaan ergens op een bankje zitten.
Edward houd mijn handen even vast, ik glimlach naar hem.
Opeens bedacht ik me wat we tot nu allemaal mee hadden gemaakt en dat Edward altijd trouw bij me was gebleven.
Ik sla mijn armen om hem heen.
Edward legt zijn handen op mijn rug " is er iets ? " vraagt hij dan.
" nee .. Ik wil alleen zeggen dat ik nu al de gelukkigste vrouw van de wereld ben, terwijl ik nog niet eens jouw vrouw ben .. Maar ik voel me gewoon al gelukkig met jou in de buurt " zeg ik dan.
Edward drukt me stevig tegen zich aan.
Uiteindelijk liepen we weer terug richting het paleis.

Merel :
Hand in hand liepen we de tuin in.
Ivon had een papier mee genomen om wat dingen te gaan regelen.
"De gastenlijst ." zei Ivon opeens.
Ik ging op zijn schoot zitten.
Daar zaten we dan in de rozentuin op het bankje een gastenlijst te maken.
Ivon kwam met een heleboel namen van prinsen en prinsessen en graven en gravinnen ik werd er duizelig van.
"wie wil jij allemaal uitnodigen ?" zei Ivon opeens.
Ik dacht goed na "de hoefsmid knecht , de bakker familie , mijn vader en mijn zussen ...." mijn lijst werd steeds groter "En Robin met zijn vriendin." Ivon keek me even met een rare blik aan maar hij schreef ze erbij.
Het was een lange lijst.
"We trouwen in de kerk en dan ?" vroeg Ivon snel.
"Het lijkt me leuk om een maal en een feest in de tuin te houden." glimlachte ik.
Ivon knikte goedkeurend en al snel hadden we de hele bruiloft op papier staan.
Ik zat nog steeds op Ivon's schoot.
"En je jurk ..." vroeg Ivon heel snel.
Ik begon te lachen en stond op "Sorry meneer maar die zie je pas op de bruiloft." Ivon begon te lachen en ging voor me staan hij drukte zijn lippen op die van mij "gisteravond was geweldig." fluisterde die in mijn oor.
Ik bloosde "Ivon we doen alles echt goed tegen de regels in en ik wil niet dat je er problemen mee krijgt."
Ivon begon te lachen "Regels zijn er om gebroken te worden." Er verscheen een glimlach op mijn gezicht "Je bent al even gek als Edward." gooide ik er snel uit.
Ivon schoot in de lach "van wie zal die dat hebben ." zei die plaagend.

Olivia Elaine Newton

Ik kom uiteindelijk met Edward in het paleis, we gaan weer naar boven toe.
Net als gisteravond klimmen we het raam uit het dak op.
We zitten naast elkaar, ik kijk om me heen.
Zowel in de avond als overdag was het prachtig.
Ik haal eventjes diep adem '' wat is het hier toch geweldig '' zeg ik dan.
Edward glimlacht eventjes.

Merel :
Het ochtend briesje voelde heerlijk in mijn gezicht.
Ivon hield zijn handen in mijn zij.
we zaten op het gras.
Ik keek naar de bosrand.
wat was het toch prachtig.
Ik leunde ietsje naar achteren en legde mijn hoof tegen Ivon aan "ik wou dat je straks niet hoefde te werken en ik de hele dag tegen je aan kan liggen."
Ivon glimlachte "Dat kunnen we regelen hoor."
Ik keek hem aan "kan je dat ?"
Hij knikte en stond op.
Hij pakte mijn hand en trok me tegen hem aan en gaf me en kus.
Hij pakte weer mijn hand en we liepen het paleis in.
De koningin kwam aangelopen "Mam vandaag ben ik vrij."
Zijn moeder keek hem wat verbaasd aan "Maar je hebt afspraken.."
Ik keek even gespannen naar Ivon "Zeg ze maar af vandaag ben ik vrij voor mijn aanstaande vrouw."
De koningin begon te lachen en knikte.

Olivia Elaine Newton

Ik sluit even mijn ogen maar doe ze toch maar snel weer open omdat ik bang ben dat ik anders van het dak afglijd.
Edward slaat zijn arm even om me heen, ik leg mijn hoofd tegen hem aan.

Merel :
aik moest een beetje lachen om Ivon.
Ivon gaf me een kus op mijn wang.
Hij pakte weer mijn hand en we liepen weer naar buiten.
"geregeld ."
Ik lachte weer "je bent me er eentje."
Hij glimlachte "wat wil je gaan doen."
Ik keek hem aan .

Olivia Elaine Newton

'' Olivia ik moet nog even wat gaan werken '' zegt Edward dan.
Ik knik, we klimmen van het dak af.
Ik loop nog even met Edward mee naar zijn kantoor, ik geef hem een kus op zijn wang en loop dan weg.
Ik ga eventjes naar buiten toe, ik loop even het stukje richting de stallen .. het was een leuk stukje om te lopen.
Opeens zie ik een paadje lopen, ik ben te nieuwsgierig en loop het pad in.
Ik kijk om me heen, het is een prachtig stukje natuur.

Merel :
Opeens wist Ivon het al wat ik wou gaan doen.
"Zouden we gaan paardrijden ?" ik knikte uitbundig.
"wat een goed plan ." lachte ik.
We liepen samen naar de stallen.
we zagen Olivia nog een paadje inlopen maar we lieten haar maar haar gang gaan.
Eros keek al verbaasd over de stal deur.
Wat had ik die zwarte paardenhoofd gemist.
Ik rende op hem af en gaf hem een dikke knuffel om zijn hals.

Olivia Elaine Newton

Er vliegt een vlinder voorbij, ik loop er achteraan.
Ik kom in een open veldje terecht er zijn prachtige bloemen, zulke mooie kleuren had ik nog nooit bij elkaar gezien.
Verwonderd kijk ik om me heen .. wat was het hier prachtig ..

Merel :
Ivon en ik zadelde de paarden op.
Ivon reed altijd op een bruine ruin.
Eros was ook klaar.
Ik probeerde op te stappen maar dat ging niet zonder moeite.
Die wond zat me dus eigenlijk nog goed in de weg.
Ivon hielp me even.
Hij spoorde zijn paard aan en ik ging er achter aan.
Het was heerlijk weer even lekker een buitenrit met mijn 2 kerels.
Ivon vond paardrijden ook altijd enorm heerlijk dat was een passie dat we samen deelden.
Ik keek om me heen het was gewoon prachtig.
Ik kon me niet gelukkiger voelen.
Maar ik kreeg al snel last van een steek en liet Eros stoppen.
Ivon stopte ook en keek bezorgd naar me.
"Het is niks ." Ivon keek me streng aan "Niet niks ?"
Ik keek naar de grond.
Hij tilde me van het paard af en deed een paar draden van mijn korset los en keek naar de wond.
Hij zetten mijn korset wat losser en gaf me een kus op mijn wang.
Het voelde nu al wel een stukken beter aan.
"We gaan hier even rusten." zei die lief

Olivia Elaine Newton

Ik ga eventjes op een boomstam zitten en kijk om me heen.
Uiteindelijk doe ik mijn ogen dicht en geniet even van het heerlijke zonnetje.
Wat een geweldige plek was het hier..

Merel :
ik liet me vallen in het gras en deed heel even mijn ogen dicht.
twee lippen gingen op de mijne.
Ik begon te lachen.
Hij boog zich nogmaals over me heen ik draaide me om.
Ivon keek me verbaasd aan.
Ik begon te lachen en gaf hem een kus op zijn wang.
Hij glimlachte.
Die glimlach halt mij uit het duister die glimlach is mijn alles en van wie die glimlach is wil ik nooit meer kwijt.
Ivon hield zijn hand op mijn buik.
Ik wist dat die ons kind misten het was nu al vele weken geleden maar het was ene groot verlies.
Als ze nog in mijn buik had gezeten was ik nu hoogst zwanger.
Ik zuchtte even en er liep een traan over mijn wang.
Ivon keek me aan en gaf me nog een kus.
Ik hield mijn hand tegen de zijkant van zijn gezicht.

Olivia Elaine Newton

Ik hoor opeens geritsel in de struiken, ik doe mijn ogen open en ga staan.
Ik draai me om naar de struiken, opeens komt er iemand de struiken uit.
Hij is helemaal bebloed, zo te zien is hij gesneden en gestoken met een zwaard.
Hij probeert wat te zeggen maar valt neer op de grond, ik schrik me rot en word wat onpasselijk van het bloed.
Ik probeer hem op te tillen, uiteindelijk lukt dat.
Ik gooi hem over mijn nek heen, het bloed kwam ook helemaal op mij te zitten.
Wat wankelig loop ik zo snel als ik kan weer het pad over terug naar het paleis.
'' Kan iemand me komen helpen ! '' roep ik dan uiteindelijk uit in de hoop dat een van de wachters of iemand anders dichtbij zou zijn.

Merel :
We waren niet ver van het paleis af omdat ik niet ver nog kan paardrijden.
Ivon hoorde opeens iets en stond op.
Ik kek hem verbaasd aan.
We stapte op de paarden en gingen op het geluid af.
We kwamen uit op het paleis en keken elkaar erg verbaasd aan.
Opeens hoorde we Olivia roepen ik spoorde Eros aan en ging erop af.

Olivia Elaine Newton

Met de man in mijn nek liep ik steeds verder richting het paleis.
Ik probeerde zo snel te lopen als ik kon, het bloed stroomde ook over mij heen ik vond het maar vies maar ik moest en zou die man helpen.
'' Iemand ?! '' roep ik nog eventjes.
Ik hoorde paarden aankomen.

Merel :
Ik sprong met pijn van het paard af en rende op olivia af die helemaal bebloed eruit zag.
Ivon rende achter me aan.
Olivia zuchtte van opluchting dat eindelijk iemand haar kon helpen.
Edward kwam ook aangerend die had Olivia blijkbar ook horen roepen.
Ivon legde e man op de grond en ging met zijn hand naar de man zijn hals.
Hij gebaarde naar Edward dat die mij en Olivia mee moest nemen.
"Wat is er !" riep Olivia.
Maar Edward haalde ons bij het lichaam weg.
Olivia wou niet maar Edward was vastberaden en trok haar mee het paleis in.
Het enigen wat me nog zagen was dat Ivon de ogen van de man dicht deed met zijn handen en dat er een paar wachters aan gerend kwamen.

Ik keek naar de bebloede Olivia die geschrokken naast me stond.
Edward hielp me met haar wassen en schonen kledij aan te geven.
Olivia was in shock en deed niks.
Ze keek maar vooruit .
"Olivia het komt allemaal goed je hebt je best gedaan." herhaalde ik en Edward.

Olivia Elaine Newton

Ik blijf maar voor me uit staren, het beeld van die man blijft op mijn netvlies gebrand.
Het bloed, hoe hij neerviel .. hoe hij er uit zag .. als ik sneller was geweest dan was het vast beter gelopen ..

Merel :
Ivon kwam met bebloede handen binnen.
Ik rende op hem af met een doek.
Hij maakte snel zijn handen schoon.
Ik keek hem aan.
Hij zei niks en liep op Olivia af.
"Olivia heeft de man wat gezegd ?"
Ik keek gespannen Ivon aan hij wist meer dat wist ik zeker.

Olivia Elaine Newton

De man had wat geprobeerd te zeggen maar ik was te geschrokken en wou hem zo snel mogelijk helpen.
Ik knik langzaam maar staar nog wat voor me uit, ik probeer na te denken wat hij nou zei.

Merel :
Ivon gebaarde naar Edward dat die mee moest komen.
Ik keek ze na hoe ze de kamer uit liepen.
Ik pakte een glas water voor Olivia en gaf het aan haar.
Wat was dat met die man ?
Mijn ademhaling ging snel ik voelde de spanning de emoties.
Het was eindelijk weer rustig in het paleis en dan gebeurd er dit.
Ik ging naast Olivia zitten en pakte een hand beet "het komt allemaal goed " zei ik maar hoe kon zei erin geloven als ik zelf er niet eens in geloofde.
Hoe konden wij dit aan we dachten eindelijk naar dat alles wat we hadden mee gemaakt dat we nu de goeie tijden zouden krijgen.
Waarom moest dit ons steeds gebeuren?

Ik keek naar Olivia en ik voelde haar verdriet haar pijn.
Ik maakte me zorgen om wat er ging komen.
Ik wou me niet druk maken maar het ging van zelf.
Mijn ademhaling werd wat rustiger.
Olivia werd ook weer wat rustiger.
Ze nam een slok.
Ik stond op en pakte zelf ook ene glas water waar ik aan toe was.

Olivia Elaine Newton

Ik blijf druk nadenken over wat die man nou zei, ik zie het beeld nog goed voor me.
Ik probeer niet op het bebloede te letten maar op zijn woorden.
Woord voor woord herinner ik het me weer, uiteindelijk heb ik de hele zijn.
'' Ik weet weer wat hij zei .. '' zeg ik dan zachtjes terwijl ik nog wat voor me uit kijk.

Merel :
Ik keek verbaasd naar Olivia.
"Wat zei die dan ?" vroeg ik nieuwsgierig.

Olivia Elaine Newton

Ik kijk Merel op en ga staan, ik begin te rennen.
Ivon en Edward kijken verschrikt op als ik voorbij kom rennen.
Ik ren zo snel als ik kan naar buiten toe naar de plek waar ik zat.
Ik zie het bloed van de man, dan zie ik een rolletje liggen.
Een soort van brief of iets, er zit een lint omheen.
Wat twijfelachtig pak ik hem op omdat er allemaal bloed op zit.

Merel :
Ik keek verbaasd en liep achter haar aan.
Edward en Ivon waren ook achter haar aan gelopen.
Ik zag Olivia staren na een rol.

Olivia Elaine Newton

Ik kijk naar mijn hand die weer onder het bloed zit.
Ik kijk op naar Ivon, Edward en Merel '' I .. Ik moest dit geven aan ene Marcel '' zeg ik dan op een beetje een aparte toon.

Merel :
Ivon en Edward keken elkaar aan.
"Wie is Marcel ?"
Edward keek bedenkelijk "Dat is de koning."
"Hu wat moet een man met een rol voor de koning."
Ivon ging voor mij en Olivia staan.
"Deze man was niet zomaar een man maar een erg goede Ridder."
Ik ging nadenken en probeerde het gezicht van de man boven me te halen.
Maar een ridder laat nooit zijn waren gezicht zien als die in functie is want niemand mag weten wie hij werkelijk is.
Dat kan gevaarlijk worden voor hem en zijn familie.
"Het is Ridder de grote ." zei ik opeens.
Edward keek me aan "ken je hem ?"

Olivia Elaine Newton

Ik blijf naar mijn hand kijken die onder het bloed zit.
Nog steeds blijft het beeld van de bebloede man op mijn netvlies hangen en hoe ik zelf onder het bloed zat.
Ik begin heel erg misselijk te worden, het lijkt net alsof mijn maag in een keer omdraait.